“Vorige week mocht ik in een middelgrote stad in het oosten van het land een lezing houden over de huidige staat van de rooms-katholieke kerk in Nederland. Ik verklap hier geen staatsgeheim als ik u zeg dat die weleens beter is geweest.
De trein was precies op tijd het station binnengereden en toen ik de stad inliep, voelde ik mij wat onwennig. Nog nooit was ik hier in het donker. Gelukkig vergezelde de navigatie van Google Maps mij en was ik dus niet alleen. Geduldig volgde ik de route op mijn telefoon, sloeg af waar nodig en hoefde slechts één keer te wachten voor een rood stoplicht. Toen ik op mijn scherm zag dat het kloostercomplex waar ik verwacht werd dichtbij moest zijn, keek ik op en schrok. Het was veel groter dan ik had verwacht. Hoge donkere muren die tot de hemel leken te reiken, een toren als een zwaard, en ramen die door het licht dat er van binnenuit doorheen scheen, iets hadden van de ogen in de kop van een monster. Het kon niet ¬anders of het zou mij nog diezelfde avond verslinden.
Het gebouw was zelfs zo groot dat ik de ingang maar moeilijk kon vinden. Gelukkig zag ik in de verte wat fietsen staan. Zou ik daar naar binnen kunnen? Even later kwam er een man naast mij lopen, die een van mijn toehoorders bleek te zijn. Hij wist waar we moesten zijn, hield de deur voor mij open en ¬samen liepen we een lange gang in. Toen we aan het einde daarvan ¬waren gekomen, wees hij mij de garderobe aan.
‘Gebruik garderobe op eigen risico’, stond er. Ik begreep dat wel: de Eeuwige kon niet alles in de gaten houden.
” Ik hou van het gevoel dat je hebt als je aan het eind van de middag in de auto of in de trein stapt en weet dat ergens in het land, in een zaaltje, mensen op jou wachten.
Ik geef lezingen over Rome, het Vaticaan, paus Franciscus en over de recente geschiedenis van de rooms-katholieke kerk. Voor meer informatie en boekingen kunt u het contactformulier gebruiken.